Nunc ego hic ante te, dum dormis, aut dormire putas et ego usquam sum, tempus est reminisci in omnibus praeliis quas pugnavistis, o miles meus.
Pugnavimus. Simul, agmen. Semper.
Pugnare incepimus die XIII mensis Septembris anno MMXIX: omnes tres simul erant, sed solum quia Francisca in schola erat, ignarus rerum omnium quae familiae nostrae contingebant, ad familiam nostram iuvenum, ante annos tantum quattuordecim.
Mensis pugnarum, praeliorum contra novum hoc monstrum, inenarrabile, malum, et auste, quae subito in vivam juvenis caput obrepserat.
Deinde alius mensis ex parte vestra dura pugnatum est Gemelli polyclinic, dove bullonato fermo immobile con una maschera di plastica appiccicata al volto, non potevi neanche muovere un sopracciglio altrimenti la macchina spara laser non colpiva quel solito maligno, che ancora non voleva sentir parlare di distruzione, di annientamento, di andarsene dalla tua testa. Niente.
Desino equidem, maiora quidem proferre clades sociis, qui interim in medulla spinae tuae consederant.
me et mom
Tuum et me mater abbiamo cercato di trasformare questa sporca faccenda in un gioco, in una burla, in gite ai centri commerciali romani, dove spesso dovevamo fare i conti con i bilanci familiari che dal 13 settembre diventavano sempre più magri.
Auxilium oeconomicum, quod a propinquis et amicis ad nos accessit, diligenter usi sumus ad solvendas peregrinationes, continuas peregrinationes, expensas medicas quae augebant, medicamenta quae bonum cor Vaticanum saepe nobis praebuerunt et sanitatis Italicae officiale non praeterierunt.
Et tunc interminabile proelium mirabilibus doctoribus Dei adiuvaturInfantium Iesu hospitalisqui te adiuvit donec glioma quoque eorum scientiam diffunderet.
Modicum tempus loquendi, modicum tempus ad risum, modicum tempus ad gaudendum, modicum tempus ad irascendum, modicum tempus ad fovendum, modicum tempus ad LEGO.
Dum mane, somno; mater Giuseppina me vocavit ut tibi utrem darem, magis de somno quam de gemitibus tuis cogitabamus. Nunc per mensem non audivimus ab eis, oremus Deus ut possit audire spiritum tuum, clamorem, verbum tuum, susurrum tuum.
Donec ac deinde: secunda prope domum. Occupatus in opere et choreis cotidianis domus, me et mater Giuseppina ludis tuis primis gradibus, infantem tuum cibum fastidio exspuere, paucas diei horas poteramus.
Et tandem in aestivis festis, noster eras, modo noster, modo tuus, et nihil aliud.
