Прочетете и слушайте малката мравка работничка

Резюме

La басня di questa sera, ha una bella morale, ma per scoprirla dovete ascoltarla fino in fondo.

E’ un poco lunghetta, ma riserva delle sorprese.

Приятно четене

Tanti anni fa, ai margini di un гори di conifere, viveva una colonia di piccole formiche. Avevano costruito lì il proprio nido, un bellissimo formicaio sotterraneo, composto da numerose camere, tutte di diversa grandezza.

Камерите бяха свързани помежду си с нещо като тунел, който пресичаше целия мравуняк, който беше много голям, с различни отвори, от които мравките можеха да влизат и излизат.

Ogni formica aveva un proprio preciso compito.

малката мравка работничка — мравка на цветето

Имаше пазачите, които отговаряха за проверката кой влиза и излиза от гнездото и наблюдаваха евентуални атаки от външни хищници; имаше истински мравки, т.е. тези, които имаха задачата да раждат нови колонии, и имаше мравки работници, на които бяха поверени различни задачи като изграждане или ремонт на гнездо, събиране на храна, отглеждане на малки, подреждане на килера и т.н. На.

Всичко беше много организирано, дотолкова, че всяка мравка винаги знаеше какво и как да направи. Дните минаваха спокойно, прекъснати от различните фази на работа, които бяха организирани от кралицата на мравките.

Tra le formiche operaie ve ne era una, molto vivace, di nome Lucy, che da poco era stata investita del compito di raccogliere il cibo per l’inverno.
La mattina, subito dopo colazione, Lucy, assieme alle altre piccole formiche operaie che facevano parte della sua squadra di lavoro, si recava nel bosco e lì cercava e raccoglieva il cibo che avrebbero poi dovuto trasportare fino al nido.

Si trattava per lo più di semi e di foglie, di diversa grandezza e consistenza.
Il lavoro era molto pesante ma Lucy sapeva come renderlo “interessante”. Ed infatti cercava sempre di trovare il modo per farlo sembrare quasi un gioco.

E così, ad esempio, capitava che trasportare un seme finisse con il diventare il trasporto di un missile per la protezione del nido da un attacco di alieni su dischi volanti; oppure il raccogliere una foglia diventasse il fortunato ritrovamento di un tesoro nascosto nel bosco tanti anni prima da dei pirati che non erano più riusciti a tornare per riprenderlo.

Този начин на мислене за работа невинаги се разбираше и приемаше от другарите на Люси, които понякога я дразнеха, че е още дете и не разбира важността на поверената им задача.
In realtà Lucy sapeva bene che il lavoro che doveva fare era molto importante, è solo che cercava di renderlo più allegro, più sopportabile. Infatti vi erano delle giornate, soprattutto quando pioveva, in cui il lavoro era veramente pesante e a volte a Lucy sembrava di non farcela.

В тези моменти възприемането на работата като игра, добавяне на щипка въображение към ежедневните действия, се беше превърнало в начин като всеки друг да я направим почти по-лесна.

I mesi passarono e Lucy si sentiva ogni giorno più distante dalle sue compagne, si sentiva quasi diversa, come se vivesse in un altro свят, un mondo dove le altre formiche non volevano andare, nemmeno in visita.
Finì quindi con il pensare di essere sbagliata perché, in fondo, era l’unica formica che si comportava così, era l’unica formica che a volte faceva trasparire la fatica delle giornate trascorse.

Затова смяташе, че правилното нещо, което трябва да направи, е да спре да използва въображението си, за да направи дните по-поносими и да започне да се държи като другите мравки.

Iniziò così un periodo molto difficile in cui Lucy lavorava incessantemente dalla mattina alla sera quasi a voler dimostrare di essere in grado di fare quello che facevano anche le altre anzi, di più.

Първите времена бяха много тежки и всъщност Люси вечерта, изтощена от умора, дори вече не участваше в фирмените вечери, които се организираха всеки ден в мравуняка.
Man mano che i giorni passarono Lucy iniziò ad abituarsi ai nuovi ritmi di lavoro e, anzi, ad un certo punto sembrò non sentire più la stanchezza e iniziò a fare ogni giorno qualche cosa in più.

Così al posto di lavorare le normali otto ore come tutte le formiche iniziò a lavorarne otto e mezzo, poi nove, poi nove e mezzo, fino ad arrivare alle dodici ore al giorno.

Le sue compagne provarono a farle capire che, forse, quello non era il modo giusto di prendere il lavoro, che forse stava esagerando, ma Lucy vide questo loro tentativo di aiuto come un’intromissione, quasi come una parola di invidia nei suoi confronti. In fondo erano state loro a spingerla a lavorare sempre di più dicendole che non era in grado di capire il vero valore del lavoro svolto.

La dispensa che era stata assegnata a Lucy per la raccolta dei semi era ormai piena ma a Lucy questo non bastava e continuava, nonostante tutto, a raccogliere altri semi e a portarli nella cella finché un giorno, dopo essere entrata dalla piccola fessura che era rimasta come apertura e aver posato il seme sulla cima di un grandissima fila di altri semi, sentì un insolito rumore.

Era come una vibrazione unita ad un suono che sembrava quello di un tuono. In pochi istanti Lucy si trovò sommersa da un’enorme quantità di semi e si rese conto che tutto il cibo che aveva raccolto e disposto uno sull’altro per farne entrare di più era crollato!

Spaventata e ferita per il peso dei semi da cui era stata travolta Lucy si guardò attorno e si rese conto che nella stanza non era rimasto Безплатно nemmeno un piccolo spazio per potersi muovere.

Семената, докато падаха, почти бяха създали стена около нея и това й попречи да излезе, също и защото с ранен крак не можеше да се изкачи по стената, за да слезе от другата страна.

Fortunatamente il rumore dei semi caduti fu molto forte e venne sentito dalle guardie del formicaio che si affrettarono ad aiutare Lucy ad uscire dalla dispensa e a portarla in infermeria, dove trascorse diversi giorni avendo così anche il време per riflettere su quello che era accaduto.

И само като си помисли за всичко това, той осъзна, че е сгрешил. Да, защото това, което беше направила, беше да се откаже да бъде себе си, това е весела мравка, пълна с желание да прави, да се съгласи с идеята, която другите биха искали да имат за нея. И също така разбра, че по този начин е търсил сигурността, от която се нуждаеше, в нещо, което никога не можеше да му я даде. Всъщност той го беше търсил, като се занимаваше непрекъснато, като правеше все повече и повече. Ето защо работата се бе превърнала в единственото му занимание, сякаш спирането беше признак на слабост.

Lucy si rese anche conto di essere stata molto fortunata perché, in fin dei conti, aveva un’altra possibilità, quella di tornare ad essere se stessa, la vera Lucy, quella che lavorava si, ma che sapeva anche farlo divertendosi, quella per cui il fare era importante ma per la quale c’erano anche tante altre cose, il divertimento, gli приятели e la spensieratezza.

Si rese conto di aver rinunciato ad essere se stessa per la страх del giudizio degli altri e si ripromise di non fare più lo stesso errore.

Морален

В нещата, които правим всеки ден, е правилно винаги да се опитваме да даваме най-доброто от себе си и да даваме най-доброто от себе си, но също така е правилно да разпознаваме и приемаме границите си, както е правилно винаги да бъдем себе си, без да искаме да сме различни хора просто за да се харесат на другите или от страх от тяхната преценка.
Se le altre formiche avessero capito che il comportamento di Lucy era il modo che essa aveva trovato per sostenere i pesanti ritmi del lavoro, allora, forse, le cose sarebbero andate diversamente.

Как може би щяха да се справят по различен начин, ако Люси се беше опитала да им обясни какво чувства и усилията, които полага, работейки без въображение.

Да бъдеш себе си не означава да разочароваш другите, а означава да отдадеш нужното значение на себе си и да се грижиш за себе си, нещо, което всички хора, които ни обичат, биха искали от и за нас.